ای فرزند آدم ...
در شگفتم چگونه تو با مردم انس می گیری
و به دیگران دل می بندی در حالی که می دانی
تنها خواهی مرد
و می دانی تنها در قبر خواهی خفت و تنها در
پیشگاه من خواهی ایستاد و تنها حساب پس خواهی داد ؟
آیا اندیشیده ای چقدر تنها خواهی بود؟
ساعتی ؟
روزی ؟
ماهی ؟
سالی ؟
چند هزار سال ؟
چند میلیون سال ؟
با خودت فکر کن و بیاندیش .
هر قدر که قرار است پس از مرگ با من تنها
باشی در دنیا انس بگیر، اگر لحظه ای، لحظه ای
و اگر همیشه، همیشه . . .
